งานแรก เมื่อ 25 ปี ที่แล้ว

หลังจากจบจาก มหาวิทยาลัยขอนแก่น คณะวิศวกรรมโยธา ก็พอดีช่วงนั้นเศรฐกิจไม่ดี ค่อนข้างหางานยาก แต่ก็ได้เข้าทำงานกับบริษัทน้ำมันแห่งหนึ่ง ในตำแหน่งวิศวกรสนาม งานแรกที่ถูกส่งไป ก็คือที่ปากพนัง นครศรีธรรมราช เป็นงานควบคุมการทำงานก่อสร้างภายในคลังน้ำมัน ไม่เคยได้ไปทางภาคใต้มาก่อน ก็ก่อนนั้นก็ใช้ชีวิตอยู่แถวภาคอิสาน แล้วไปไกลสุด ก็แถวกรุงเทพ พอได้มาอยู่ทางใต้ก็ได้เห็นฝนตก เกือบทุกวัน มันช่างผิดไปจากถิ่นที่เราจากมา ที่ซึ่งนานๆจะได้เห็นฝนตก นอกจากในหน้าฝนเท่านั้น การทำงานของผู้รับเหมาก็แสนยากลำบาก ยังคิดอยู่ในใจว่า เอ..เขาคงต้องขาดทุนแน่เลย ไหนจะฝนตกทุกวัน งานไม่คืบหน้า ไหนจะกฎระเบียบอันเข้มข้นของคลังน้ำมัน งานล่าช้าก็ต้องมีการคิดค่าปรับ ตามเวลาที่เลยจากสัญญา ไอ้เราก็เพิ่งจบใหม่ๆ ยังไม่มีประสบการณ์ในการทำงานมาก่อน ก็ได้แต่อาศัยเรียนรู้เอาจากแมนนวลของบริษัท จากรุ่นพี่ในที่ทำงาน และที่สำคัญก็จากผู้รับเหมาที่เรามาคุมเขานั่นแหละ งานที่ทำที่นี่ก็คือ ย้ายถังน้ำมันเก่าออกจากฐานเดิม ซึ่งทรุดเนื่องจากเดิมทำฐานรากไว้ไม่ดี ไม่มีเสาเข็มรองรับ หรือมีก็เป็นเสาไม้ซึ่งอาจจะผุพังไปตามกาลเวลาแล้ว การย้ายถังออก ก็เห็นเขาใช้วิธียกถังขึ้นวางบนรางเหล็ก โดยใช้แม่แรงหลายๆตัว วางไว้รอบถัง ค่อยๆยกขึ้น แล้วก็สอดรางรถไฟเข้าไปข้างไต้ ใช้ไม้หมอนรถไฟรองไว้ พอถังนั่งลงบนรางแล้วก็ใช้รอกผ่อนแรงดึงถังให้เคลื่อนไปตามราง จนพ้นแนวฐานรากเดิม หลังจากนั้นก็ทำการรื้อฐานรากถังอันเก่าออก สั่งเสาเข็มเข้ามาใช้ปั้นจั่นตอกปูพรม ไป เต็มฐานถัง จากนั้นก็หล่อคอนกรีตฐานถังตามแบบมาตรฐานของบริษัท เสร็จแล้วพอได้เวลาก็เคลื่อนถังน้ำมันกลับตำแหน่งเดิม มาวางตั้งบนฐานถังที่สร้างใหม่ ก็เป็นอันเสร็จงานส่วนใหญ่ไป งานก็ผ่านพ้นไปด้วยดี เกินเวลาบ้างแต่ก็มีเหตุผล เนื่องจากมีฝนตก ก็ต่อสัญญาให้ ก็ใช้ชีวิตอยู่ที่ปากพนังนี้ 2 เดือน เหงาเหมือนกัน แต่ก็ยังดีที่ นายคลังที่นี่พาท่องราตรีในตัวเมืองทุกคืน ตามภาษาคนทำงานไกลบ้าน นสยคลังก็บ้านอยู่กรุงเทพ มาประจำที่นี่ 3-4 ปีแล้ว เป็นคนร่าเริงใจดี เราก็เลยอยู่ได้สบาย ตอนเย็นเลิกงานก็ขึ้นแท็กซี่กลับเข้าโรงแรมในตัวเมืองนครฯ ราวๆสิบกว่ากิโล ไปอาบน้ำพักผ่อนหน่อย ซักพักทางนายคลังคนนี้ก็มารับไปกินข้าว แล้วก็ตระเวนไปที่สถานบันเทิง สมัยนั้นยังจำได้ เพลงพุ่มพวงกำลังดัง ไปนั่งที่ไหนก็มีแต่ กระแซะ กระแซะ เข้ามาซิ..